Veronica orsiniana
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Nom en français : Véronique d'Orsini.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Veronica orsiniana & Vinca major
Veronica orsiniana
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Nom en français : Véronique d'Orsini.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Port : Pichoto planto lignouso Taio : 5 à 30 cm Fueio : alterno Tipe bioulougico : Emicriptoufite Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Veronica Famiho : Plantaginaceae Famiho classico : Scrophulariaceae Ordre : Lamiales
Coulour de la flour : Bluio Petalo : 4 Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna Flourido : Printèms - Estiéu
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 1700 m Aparado : Noun
Liò : Tepiero seco - Prado - Blachiero - Relarg à jóuinis aubret Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard Couroulougi : Éuropenco-Sud-Ouèst Ref. sc. : Veronica orsiniana Ten., 1830 (= Veronica austriaca subsp. dubia (Chaix ex Lapeyr.) Kerguélen, 1993 )
Vinca major
Apocynaceae
Àutri noum : Pervinco, Prouvençalo, Piéucelage.
Nom en français : Grande pervenche.
Descripcioun :Pervènco di gràndi flour bluio, emé de fueio largo de mai de 3 cm, un pau en formo de cor. Li sepalo soun longo e cihado. S'atrobo en ribo d'aigo (ripilsivo) mai peréu dins li baragno e tóuti li relarg un pau fres. Souvènt cultivado, se pòu naturalisa proche dis oustau.
Usanço :Emai siegue vertuouso, touto la planto es empouisounanto, e pèr acò la fau emplega emé forço avisamen. Di fueio èi tirado de la vincamino qu'èi bono pèr la circulacioun dóu sang e l'óussigenacioun di tarnavello en raport emé lou destrachimen ; s'emplego peréu pèr sougna li léucemìo. La pervènco èi pourtado coume ensigne pèr li mantenèire dóu Felibrige (vèire çai-contro).
Port : Erbo Taio : 15 à 50 cm Fueio : alterno Tipe bioulougico : Camefite Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Vinca Famiho : Apocynaceae Ordre : Gentianales
Coulour de la flour : Bluio Petalo : 5 Ø (o loungour) flour : 2,5 à 5 cm Flourido : Printèms Ivèr
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 800 m Aparado : Noun Janvié à jun
Liò : Ribiero - Prado umido - Baragno - Esscoumbre Estànci : Termoumediterran à Coulinen Couroulougi : Eurimediterrano Ref. sc. : Vinca major L., 1753